Γιατί ο Ντεριντά διάβαζε Πλάτωνα όταν οι φοιτητές καταλάμβαναν τη Σορβόνη το Μάη του 1968; Γιατί ο Φουκό έγραφε για τον Οιδίποδα Τύραννο την εποχή που αγωνιζόταν για τα δικαιώματα των φυλακισμένων μαζί με τον Βιντάλ-Νακέ;
«Η Αθήνα στο Παρίσι» διερευνά την καθοριστική συμβολή των κειμένων και των ιδεών της αρχαίας Ελλάδας στη διαμόρφωση των σημαντικότερων μεταπολεμικών ρευμάτων της γαλλικής σκέψης. Η Μίριαμ Λέναρντ υποστηρίζει πως οι Γάλλοι διανοητές στράφηκαν στο παράδειγμα της αθηναϊκής δημοκρατίας για να υποστηρίξουν τις θέσεις τους σχετικά με τη φύση της ηθικής επιλογής και το ρόλο του πολιτικού υποκειμένου στις σύγχρονες κοινωνίες.
Το βιβλίο εξετάζει το πώς οι τύχες του Οιδίποδα, της Αντιγόνης και του Σωκράτη βρίσκονται στο επίκεντρο της συζήτησης για τα όρια της δημοκρατίας και της τυραννίας, που τόσο απασχόλησε το πνευματικό κατεστημένο στη Γαλλία. Η Λέναρντ ανιχνεύει την πρόσληψη του Οιδίποδα Τύραννου και της Αντιγόνης του Σοφοκλή, καθώς και του Συμποσίου και του Φαίδρου του Πλάτωνα στα έργα των Βερνάν, Λεβί-Στρος, Φουκό, Λακάν, Ιριγκαρέ, Ντεριντά και άλλων.
